www.powstaniewlkp.fora.pl

Zdzisław

Kaczmarek Tadeusz (1897 – 1974). Urodził się 24 października 1897 r. w Ostojach (daw. pow. rawicki) w rodzinie Celestyna i Julianny z Kowalskich. Od szóstego roku życia uczęszczał do miejscowej szkoły powszechnej. Po jej ukończeniu pracował w gospodarstwie rodziców.
W 1916 r. wcielono go do armii niemieckiej i skierowano na front zachodni. W roku następnym został ranny w rękę. Pod koniec I wojny światowej zdezerterował i wrócił do domu rodzinnego. Od 3 stycznia do 12 lutego 1919 r. uczestniczył w Powstaniu Wielkopolskim. Pod dowództwem starszego sierżanta Wawrzyńca Mencla brał udział w akcjach zbrojnych o Ostoje, Szkaradowo i Jeziorki. 12 lutego 1919 r. dostał się do niewoli niemieckiej i przebywał w obozie Neuhamer. 1 listopada 1919 r., w ramach wymiany jeńców, został zwolniony i wrócił do rodziny.
Na początku lutego 1920 r. został powołany do służby wojskowej w 11. kompanii 69. Pułku Piechoty, z którym walczył w wojnie polsko-bolszewickiej. Po zakończeniu działań wojennych pozostał w Wojsku Polskim do 22 czerwca 1922 r. Zwolniony do rezerwy, osiedlił się w Mochach, gdzie zakupił 9-ha gospodarstwo rolne. 4 grudnia 1939 r. wysiedlony został z rodziną do Kosowa (pow. sokołowski, woj. warszawskie). Wiosną 1945 r. powrócił do swojej wioski. Zmarł 21 października 1974 r. Spoczywa na cmentarzu w Kaszczorze.
Został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1974) oraz Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym (1973). Za udział w Powstaniu Wielkopolskim mianowano go podporucznikiem. Żonaty z Katarzyną Wojciechowską z Ostoi, miał siedmioro dzieci: Helenę (po mężu Pochanke), Józefa, Władysława, Stefana, Zofię (po mężu Toś), Franciszka i Mariannę (po mężu Pieśniak).
Archiwum Państwowe w Lesznie, akta ZBoWiD-u, sygn. 1915; Akta Zarządu Powiatowego ZBoWiD-u w Wolsztynie z lat 1970-1974; Informacje i pamiątki rodzinne córki Marianny Pieśniak z Moch.

opracował Antoni Fornalski