www.powstaniewlkp.fora.pl

Zdzisław

Ratajczak Józef
(1901 – 1980)
Urodził się 14 stycznia 1901 r. w Radomierzu (daw. pow. babimojski) jako syn rolnika Edwarda i Wiktorii z Rąglewskich. Po ukończeniu 4–klasowej szkoły powszechnej pracował w gospodarstwie rodziców.
Na wieść o wybuchu Powstania Wielkopolskiego 6 stycznia 1919 r. wstąpił w swojej miejscowości do oddziału powstańczego, którym dowodził Stanisław Apolinarski. Początkowo był strażnikiem mostu w sąsiedniej Olejnicy, a potem pod dowództwem ppor. Stanisława Michalskiego uczestniczył w potyczkach zbrojnych o Wieleń, Kaszczor i Mochy. 20 czerwca 1919 r. został powołany do 2. Pułku Strzelców Wielkopolskich (późn. 56. Pułk Piechoty Wielkopolskiej). Uczestniczył ze swym pułkiem w wojnie polsko-bolszewickiej na froncie litewsko-białoruskim. W czasie odwrotu naszych wojsk przed nacierającymi bolszewikami był obrońcą Warszawy w sierpniu 1920 r.
Po zwolnieniu z wojska 20 października tegoż roku wrócił do rodzinnego Radomierza. Zamieszkał u nowo poślubionej małżonki i prowadził wspólnie z nią gospodarstwo rolne. Był społecznikiem. W 1926 r. został prezesem utworzonego w rodzinnej miejscowości Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół”. Od 1936 r. przez 32 lata pełnił funkcję komendanta OSP w Radomierzu.
24 sierpnia 1939 r. został zmobilizowany do 7. Dyonu Żandarmerii w Poznaniu. Po klęsce naszych wojsk cały okres II wojny światowej spędził w obozie niemieckim w miejscowości Thuringen. Po powrocie do kraju z niewoli niemieckiej wiosną 1945 r. został komendantem Milicji Obywatelskiej w Radomierzu. W latach 1948-1966 zatrudniono go w melioracji. Pełnił również funkcję Terenowego Opiekuna Społecznego. Zmarł 23 maja 1980 r. Pochowano go w Przemęcie na cmentarzu przy kościele św. Piotra.
Odznaczony został Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1974), Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym (1969), Odznaką Strażak Wzorowy (1961) i Odznaką Za Długoletnie Pożycie Małżeńskie (1978). Za udział w Powstaniu Wielkopolskim mianowano go podporucznikiem (1972). Od 1968 r. był członkiem ZBoWiD-u. Ze związku małżeńskiego z Elżbietą Gowarzewską miał czworo dzieci: Józefa (1928), Czesława (1930), Władysława (1934) i Felicję (1936).
Siuda S., Zarys historii wojennej 56. Pułku Piechoty Wielkopolskiej, Krotoszyn 1932, s. 4, 15–19, 29, 43; Fechner J., Towarzystwo Gimnastyczne „Sokół” z Radomierza, Radomierz 2004, s. 8; Archiwum Państwowe w Lesznie, akta ZBoWiD-u, sygn. 7891; Akta Zarządu Powiatowego ZBoWiD-u w Wolsztynie z lat 1969-1974; Głos Wolsztyński z 1970 r., nr 217, s. 2; Kronika Szkoły Podstawowej w Radomierzu, s. 84; Informacje i pamiątki rodzinne córki Felicji Szulc oraz syna Władysława i jego żony Aleksandry Ratajczaków z Radomierza.

Opracował Antoni Fornalski