www.powstaniewlkp.fora.pl

Zdzisław

Na siedzibę Dowództwa Głównego początkowo zamierzano przejąć dom przy ul. Zwierzynieckiej 3. Skorzystano jednak z propozycji Leokadii ze Smolińskich Switalskiej, która przekazała do dyspozycji władz powstańczych I i III piętro swego hotelu „Royal" przy ul. Św. Marcina 38 - ogółem 22 pokoje. Pomieszczenia hotelowe mieściły się od strony podwórza posesji, co zapewniało niezbędną dyskrecję w pracy sztabu w ciągu pierwszych dni. Dodatkowym walorem położenia hotelu było to, że znajdował się tuż obok siedziby Komisariatu NRL (ul. Sw. Marcina 40). Szybko też przeprowadzono adaptację pomieszczeń pod kątem przyszłych potrzeb. Monterzy z Urzędu Telegrafu i Telefonów założyli na II piętrze szafkę rozdzielczą dla sztabu DG i połączyli ją z aparatem telefonicznym znajdującym się w hotelu. Urzędował przy nim oficer dyżurny. Drzwi z klatki schodowej do pomieszczeń obu pięter zostały zamknięte; otwierali je dyżurni skauci, a po godzinach urzędowania zamykano je na klucz, który przechowywał dyżurny. Wszystkie pomieszczenia otrzymywały tabliczki informacyjne. Bardzo często dyżur nocny przy telefonie pełniła Helena Szedzińska, córka właścicielki, a bywało, że i ona sama wyręczała przemęczonych skautów. Od 11 stycznia zaczęto przygotowywania do przeniesienia sztabu DG do gmachu dawnego V Korpusu Armii. Przejmowanie biur trwało jednak do 19 stycznia, tak że działalność sztabu Taczaka wiązała się przez cały czas z hotelem „Royal”.
Na ten temat CAW, Teki dr. Włodzimierza Lewandowskiego, tamże jego opracowanie: Dowództwo Główne Sił Zbrojnych b. zaboru pruskiego w pierwszej fazie istnienia od 28 grudnia 1918 r. do 15 stycznia 1919 r. Studium wojskowo-polityczne. Poznań 1935, mpis, s. 24 - 25. Zobacz : B. Polak, Generał Stanisław Taczak 1874-1960. Koszalin 1998 , s.47