www.powstaniewlkp.fora.pl

Zdzisław

Janusz Milewski, wnuk generała brygady Michała Milewskiego – dowódcy frontu zachodniego powstania wielkopolskiego 1918/1919, odwiedził Nowy Tomyśl podczas wędrówki szlakiem pamięci swego przodka, który dużym sentymentem darzył ziemię nowotomyską. Gość mieszka we Frankfurcie nad Menem. Przy okazji swojej wizyty odwiedził także Burmistrza Nowego Tomyśla Henryka Helwinga. W spotkaniu w Urzędzie Miejskim uczestniczył też dr Zdzisław Kościański.
Generał brygady Michał Milewski urodził się w 1875 roku w Suwałkach. Po ukończeniu szkoły średniej w Suwałkach w 1895 roku wstąpił jako ochotnik do 14 pułku piechoty w Łomży. Szkołę junkierską zaliczył w Czugajewie. Od 1900 roku był oficerem. W szeregach Lejb Borodyńskiego pułku piechoty brał udział w wojnie rosyjsko – japońskiej i w pierwszej wojnie światowej. Ranny czterokrotnie i dwukrotnie kontuzjowany. 3 września 1917 roku wstąpił do 4 pułku strzelców I Korpusu gen. Józefa Dowbor – Muśnickiego, gdzie pełnił funkcję zastępcy, a następnie od stycznia 1918 roku dowódcy. Po rozwiązaniu korpusu powołany do Wojska Polskiego w charakterze członka komisji gen. Iwaszkiewicza przy Sztabie Generalnym w Warszawie. 12 listopada 1918 roku mianowany dowódcą XII Okręgu Wojskowego Ciechanów, zorganizował m.in. 32 pułk piechoty. Od 1 stycznia 1919 roku oddelegowany do Wielkopolski. 18 stycznia 1919 roku mianowany dowódcą Frontu Zachodniego powstania. Na okres jego dowodzenia - w powiecie nowotomyskim - przypadł, etap wytworzenia wyższych jednostek taktycznych, tj. pułków, brygad. Okres ten zbiegał się z wzmożeniem akcji wojennej powstańców, którzy chcieli za wszelką cenę uzyskać cele wyznaczone przez Dowództwo Główne. Z drugiej strony, rozpoczęła się wówczas większa akcja niemiecka, zmierzająca do powetowania klęski, jaką Niemcy ponieśli w dotychczasowych zmaganiach. Działalność powstańców na froncie zachodnim była w tym czasie bardziej jednolita ponieważ dzięki ówczesnemu pułkownikowi Milewskiemu, który zaraz przeprowadził reorganizację wojskową swego odcinka. Była ona tym konieczniejsza, bo i Niemcy, przeczuwając przygotowania powstańców do większej ofensywy, postanowili wyprzedzić ich uderzenie.
Pułkownik Milewski postanowił przeprowadzić ofensywę na froncie zachodnim, by ostatecznie zdobyć Zbąszyń. Ponieważ nie można było tego osiągnąć frontalnie od strony Nowego Tomyśla, postanowił przeprowadzić atak z kierunku południowo-zachodniego od Babimostu i Nowej Wsi Zbąskiej. Dnia 25 stycznia 1919 roku powstańcy zajęli Kargowę i Babimost, sięgając jeszcze dalej, aż po Nowe Kramsko i Nową Wieś. Przez te sukcesy pozycja niemiecka pod Zbąszyniem została mocno zachwiana, tym bardziej że właśnie z tego terenu, według informacji Dowództwa Głównego, miała wyjść główna ofensywa niemiecka. Siły niemieckie, które Niemcy gromadzili pod Zbąszyniem miały być użyte do zlikwidowania najgroźniejszego w tym momencie ośrodka powstańczego, jakim była Kopanica. Dlatego zamierzony na dzień 27 stycznia generalny atak na Nowy Tomyśl musieli Niemcy przesunąć i uderzyli przede wszystkim na Babimost i Kargowę. Walki rozpoczęły się już 30 stycznia, z których początkowo powstańcy wyszli zwycięsko. Działania pułkownika Milewskiego pozwoliły uchronić Nowy Tomyśl przed głównym niemieckim uderzeniem, które tędy miało przechodzić na Poznań w celu zdławienia powstania.
19 lutego 1919 roku rozkazem Dowództwa Głównego nr 46 mianowany dowódcą Okręgu Zachodniego frontu wielkopolskiego. 1 VI 1919 mianowany generałem brygady. Od 11 VI 1919 inspektor piechoty 1 Dywizji Strzelców Wielkopolskich i dowódca I Brygady Piechoty a od października dowódca brygady XXVII. Z brygadą na Froncie Litewsko – Białoruskim. Walcząc w szeregach 14 Dywizji w 1920 roku odznaczył się walecznością i otrzymał za męstwo w Krzyż Virtuti Militari 5 klasy [ nr 1074].
Po wojnie 1920 roku, z dniem 25 września 1921 roku mianowany dowódcą Okręgu Wojskowego Poznań. Pozostał na tym stanowisku do 7 sierpnia 1924 roku. Następnie pełnił obowiązki zastępcy komendanta OW Brześć /n Bugiem, a od 14 stycznia 1926 roku komendanta tegoż miasta. 17 marca 1927 roku przeniesiony w stan spoczynku, Odznaczony był także m.in. Krzyżem Niepodległości, Krzyżem Walecznych, Medalem Polska Swemu Obrońcy. Zamieszkał w Kielcach. Zmarł w 1935 roku Warszawie.
Materiał o generale brygady Michale Milewskim opracował dr Zdzisław Kościański

[link widoczny dla zalogowanych]